Czego nie można reklamować?

Nieznajomość prawa szkodzi – ta zasada obowiązuje też w świecie marketingu. Warto wiedzieć, co jest zakazane w reklamach, aby nie narazić się na dotkliwe kary finansowe albo utratę pozycji na rynku. Sprawdź, czego nie wolno, a co można reklamować pod pewnymi warunkami 😉

• wyroby tytoniowe, rekwizyty tytoniowe, produkty imitujące wyroby tytoniowe lub rekwizyty tytoniowe oraz symbole związane z używaniem tytoniu,
• napoje alkoholowe (ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi),
• usługi medyczne, które świadczy się wyłącznie na podstawie skierowania lekarza (ustawa z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej),
• produkty lecznicze (ustawa z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne)
• gry cylindryczne, gry w karty, gry w kości, zakłady wzajemne, gry na automatach (ustawa z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych).

W przypadku niektórych z powyższych kategorii istnieją wyjątki. Ich reklama jest możliwa po spełnieniu określonych warunków. Mogą one dotyczyć np. pory czy miejsca emisji.

• nieprzedstawianie osób małoletnich i niekierowanie do nich reklamy;
• niełączenie picia alkoholu ze sprawnością fizyczną i prowadzeniem pojazdów;
• niesugerowanie, że alkohol leczy, uspokaja albo rozwiązuje problemy;
• nieprzedstawianie abstynencji w negatywnym świetle;
• brak skojarzeń z atrakcyjnością seksualną, wypoczynkiem, nauką lub pracą, sukcesem;
• możliwość emisji reklamy w tv lub kinie tylko w godzinach 20.00-6.00;
• jeśli reklama ma być umieszczona na słupie lub billboardzie, 20% jej powierzchni muszą zajmować czytelne napisy informujące o szkodliwości alkoholu lub o zakazie sprzedaży alkoholu małoletnim.

• leków, które wydaje się na receptę;
• środków, które zawierają substancje odurzające i psychotropowe;
• są lekami refundowanymi;
• leków, które można wydać bez recepty, ale mają taką samą nazwę co środki znajdujące się w wykazie leków refundowanych.

Jednak nawet to, czego można zrobić reklamę, jest obwarowane pewnymi zasadami. Kampania musi informować o racjonalnym stosowaniu leku i prezentować go w sposób obiektywny. Nie mogą w niej występować osoby znane, naukowcy, osoby z wykształceniem medycznym lub farmaceutycznym. Ponadto nie wolno sugerować, że zażycie środka zastąpi poradę lekarza. Albo że skuteczność czy bezpieczeństwo stosowania wynika z naturalnego pochodzenia produktu. Reklama nie może też przytaczać szczegółowych objawów i opisów choroby, żeby nie prowokować do błędnej autodiagnozy.

Skoro już o lekach mowa, dodajmy jeszcze parę zdań o usługach medycznych. Przekaz informujący o nich trudno nazwać reklamą. Powinien mieć on charakter wyłącznie informacyjny i zawierać dane o rodzaju i zakresie oferowanych usług. Uchwała Naczelnej Rady Lekarskiej określa, że można w nim umieścić m.in. tytuł zawodowy, imię, nazwisko i numer telefonu, miejsce i godziny przyjęć, zakres oferowanych usług, informacje o specjalizacjach, cennik. I taką informację można prezentować tylko w określonych miejscach, m.in. na stronie czy na budynku, w którym znajduje się gabinet. W przekazie nie wolno zachęcać do skorzystania ze świadczeń, odwoływać się do obietnic i potocznych określeń. Nie można używać przymiotników wartościujących, takich jak “najnowocześniejszy”. Nawet gdy mowa o sprzęcie) ani informować o metodach, ich skuteczności, czasie leczenia.

Facebook z kolei w swoich zasadach podkreśla, że reklamy nie mogą obiecywać (ani nawet sugerować) nierealnych efektów. I to w żadnym aspekcie. Ani takich odnoszących się do zdrowia czy utraty wagi, ani takich mówiących o niezwykłych możliwościach ekonomicznych. W te zasady szczególnie wpisuje się oferowanie uzyskania jakichś wyników w określonym, krótkim czasie. A także stosowanie przerysowanych, przesadnych stwierdzeń i zapewnień o uzyskaniu konkretnych efektów. Jako przykład można podać treści obiecujące zatrudnienie, gwarantujące niezwykle wysokie zarobki albo uzyskanie jakiejś sumy pieniędzy w krótkim czasie lub bez wysiłku. Dotyczy to też marketingu wielopoziomowego.